Sunday, March 8, 2015

Sanhi Ng Kahirapan Sa Ating Bansa

Sanhi Ng Kahirapan Sa Ating Bansa 
Jaya Faye Georgia J. Pineda


Ayon sa aking nakikita, ang bansa natin ay naghihirap na. Maraming kabataan ang hindi nakakapag-aral at sa halip mag-asawa na lang sila ng maaga, dahil yon lang ang sa tingin kong tangi nilang kayang gawin. Kapag naranasan na nilang mag-asawa ay doon lang mararanasan ang hirap ng buhay at mauuwi sa hiwalayan sanhi na din ng pag-aaway. Dahil sa pera at magiging kawawa-awa ang kanilang magiging anak. Ano na lang ang magiging kinabukasan ng kanilang anak? magiging katulad na lang din ba nila ang batang iyon?

Kabataan

Kabataan
Mary Jane Delgado 

“Ang Kabataan ang pag asa ng bayan”.

Totoo nga bang ang kabataan ang pag asa ng bayan? Marahil nga tayo ay magdadalawang isip. Mayroong sasagot ng oo, mayroong hindi. Ang kabataan sa kasalukuyan ay di tulad ng kabataan ng nakaraan. Maraming kabataan noong unang panahon na sa murang edad pa lamang ay alam na nila kung paano lumaban sa hamon ng buhay. 

May mga kabataang nag-aaral mabuti para sa kinabukasan. May mga kabataang di pinapansin ang mga tukso sa kapaligiran, tulad ng bisyo, alak at droga. May lakas sila ng loob na labanan ang kapahamakan at inpluwensya ng barkada. Matalino nilang sinusuri ang mga kaibigan nilang sasamahan. Likas pati sa kabataan noon ang paggalang di lamang sa matatanda kundi sa kapwa bata.

Tingnan naman natin ang kabataan sa ngayon, nasaan ang ilan? Nasa paaralan ba?, nakatambay?, maagang nagkaroon ng pamilya? Ilan lamang ito sa mga katotohanan kung ano ang kabataan sa ngayon. Marami sa kabataan ang mapupusok at mabilis nadadala ng inpluwensya ng mga kaibigan. Di bat karamihan sa kabataan ngayon ay nasasangkot sa pinakamalaking problema ng lipunan, ang Droga!

Marami ng hadlang sa pag unlad ng kabataan. Iilan lamang ang mga kabataan na nasa tamang direksyon upang makamit ang kanilang tagumpay. Kahit sila ay nag-aaral naiimpluwensyahan parin sila ng kanilang mga kasamahan. Mayroong pa rin sa kabataan sa kasalukuyan ang nasasabing pag asa ng bayan. Ngunit sino ba talaga ang pag asa ng bayan? Kabataan nga ba?

Global Warming O Ang Pag-init Ng Mundo

Global Warming O Ang Pag-init Ng Mundo
Rubelyn A. Dumaraos

Alam natin na ngayong panahong ito na nagkaka problema tayo sa ating mundo lalo't higit ay ang pabago-bago ng klima ito ay dahil sa "global Warming". Nag kakaroon tayo ng El nino at El nina (sobrang tag-init,at sobrang tag-ulan).

Ang pagkabutas ng "ozone Layer" ay nakakapag dulot ng pangamba lalo't higit sa dako ng atlantik at antartika. Ang epekto nito ay ang pagkawala ng pansala ng "Ultra Violet rays"mula sa araw papunta sa mundo. Ito ang nagiging dahilan ng sobrang init ng ating kapaligiran at pagkakasakit ng marami ng cancer sa balat. Nang yayari ito dahil sa kapabayaan ng mga tao. Walang pakundangan ang pagtapon natin ng basura at ang sobrang pagpapakawala ng "Carbon Monoxide" na lumalabas sa tambutso ng mga sasakyan, Air Conditioning, Hair Spray, at iba pa.

Edukasyon At Pulitika

Edukasyon At Pulitika
Geraldine O. Napiza

Bilang isang mamamayan ng Pilipinas. Napapansin ko ang patuloy na pagdami ng mga batang hindi na nakapag-aaral, at halos nawalan na ng pag-asa sa buhay. Isa ako sa bawat kabataang handang bigyan ng pansin ang suliranin ito ng ating bansa. Ayon sa aking nakikita marami ang mga batang nais makapag-aral ngunit walang sapat na pera upang matustusan ito, kung kaya’t marami ang mga batang nagkalat sa lansangan upang maglako ng kanilang paninda. Ngunit sa kabilang dako naman marami rin ang mga kabataang napapariwara at napapabayaan na ng kanilang mga magulang. 

Sino nga ba ang dapat sisihin sa pangyayaring ito?

Ngayong ako ay nag-aaral na sa kolehiyo marami ang nagsasabing ako ay mapalad at nakakapag-aral. Ito ay magagamit ko sa aking kinabukasan, at makahanap ng isang magandang trabaho. Ngunit paano ang kabataang hindi nakapag-aaral?. Ano na lang ang kanilang magiging kinabukasan? Sa bawat araw na nagdaraan, aking naiisip ang mga batang hindi nakapag-aaral at ang mga nag-aaral ngunit kulang naman sa kagamitan. Dahil sa pagkurakot sa pera na dapat sana ay napupunta sa libreng edukasyon, at hindi sa mga taong may kaukulang posisyon na nagsasayang ng pera sa pansariling kagustohan . Nasaan ang pinangako nila noong sila ay nangangampanya para sa kanilang posisyon? Nasaan ang mga nasasabing proyekto para sa edukasyon? Nasaan na ang pagtulong?

Ang sakit isipin na hindi nila magampanan ang kanilang tungkulin. Hindi nabigyan ng solusyon ng gobyerno ang mga problemang kinakaharap ng ating bansa. Wala ng pagkaka-isa.

Buwan ng Wikang Pambansa

Buwan ng Wikang Pambansa
Marides Carlos Fernando
Riverbanks Center

Isang karangalan sa lungsod ng Marikina ang maging bahagi sa pagdiriwang ng Buwan ng Wikang Pambansa. Ito’y isang makabuluhang gawain sapagkat saan mang bansa ang katutubong wika ay tinataguyod at pinagyayaman. Tunay nga na ang isang katutubong wikang panglahat ay mahalagang kasangkapan sa komunikasyon, unawaan, kaisahan at kaunlaran ng bansa.

Bagama’t ang wikang banyaga ay ating itinataguyod din tungo sa epektibong pakikipag-ugnayang pandaigdigan, ang katutubong wika ay kahit kailan ay hindi maaaring maglaho sa ating sistema. Kaakibat ng ating sariling wika ay ang mga kaugaliang Pilipino na dapat nating ipagmalaki ay mapanatili. Kabilang na rito ang paggalang sa kapuwa, sa magulang, sa awtoridad at nakatatanda. Ito’y isang katangiang Pilipino na dapat nating buhayin sapagkat ito’y mahalagang pundasyon ng kaunlaran.

Dapat din nating pahalagahan ang ating kahinahunan na tunay na nadarama sa pagbigkas ng ating sariling wika. Ito at iba pang mga mahahalagang katangian ng Pilipino ay tiyak na bibigyang kulay ng eksibit at mga aklat na ipapamahagi na kalakip sa pagdiriwang ng ating wikang pambansa.

Sana ay mabigyan natin ng pansin ang kahalagahan ng disiplina sa pagdiriwang na ito. Ito ang pinakamagandang mensahe na ating maipaparating sa mga mag-aaral at iba pang saksi sa okasyong ito. Hindi sapat ang galling sa pagbigkas ng wikang Pilipino. Mas mahalaga ay maalala at maisabuhay natin ang mga katangiang susi ng pagsulong at pagbabago. Ako, ikaw, tayo ay Pilipino. May katutubong wika at may katutubong pag-uugali.

Binabati ko ang mga namuno sa pag-oorganisa ng programang ito.Pinupuri ko ang inyong paglalaan ng panahon sa ganitong uri ng gawain.

Mabuhay tayong lahat!

Ating Abutin Ang Ating Pangarap

Ating Abutin Ang Ating Pangarap
Charmaine R. Frankie

Ikaw may pangarap ka ba? Pangarap mo bang yumaman, maging sikat na artista, magaling na negosyante, makapagtayo ng sariling eskwelahan, propesyunal sa napiling kasanayan o kaya’y maging bayani ng bayan? Maging sino ka man, bata man o matanda, may pera o wala may pangarap at ito’y iyong karapatan na TUPARIN, ABUTIN, MAKAMTAN AT MAKUHA. Ito ang mga salitang gusto kong ITATAK, IDIKIT, ISAMA AT AT ITANIM sa inyong kaisipan at kalooban kapag naiiisip ninyo ang inyong pangarap. “Libre” ang mangarap pero lahat ng indibidwal ay mayroon nito, samakatuwid lahat ay maaring umunlad.

Ako, nuong bata pa ako pangarap kong matutong magbisikleta. Kaya araw-araw akong nakadungaw sa bintana sa bintana na aming bahay nag-aabang na namimisikleta; Pinag-aralan ko kung paano sila nakakabalanse at sinubukan kong gamitin ang luma naming bisikleta na mataas ng bahagya sa akin. Takot, pagod at hirap ang dinanas ko pero nasa kalagitnaan na ako kaya hindi na ako maaaring sumuko. Paisa-isang metro ay nakakatibay na ko hanggang sa natuto na ako. Ayos! Nakakatawa ba? Marahil. Ito ay isang anekdota na aking iingatan na hanggang ngayon ay nagpapalakas ng aking loob.

Ang pangarap ay parang mga binhi na itinatanim sa matatabang lupa. Pinag-uukulan ng panahon, lakas at alaga nang sa gayon ay lumaking matatag na kahit gaano kalakas ang bagyo di matutumba at sandigan ng lahat. Ganoon talaga. Walang taong nagtanim na umasa na kinabukasan ay puno na. Wala rin naming nagtanim ng ubas ng lumakit bumunga ay mangga. Anu nga ang iyong tinanim mabuti o masama. Makakatulong ba o makakasira. Simulan natin sa mabuting adhikain at sundan natin ng gawa. Huwag tayong tumigil hangga’t di nating natutupad ang ating pangarap. Lahat ng nangangarap ay may kapasidad na tuparin ang kanilang pangarap. IKAW, AKO, SIYA, TAYO! ay mga tao ibig sabihn may pangarap at pag may pangarap may potensyal na makamtam ito. Simulan na natin, hindi bukas, makalawa, o sa bagong taon kung hindi NGAYON! Tara na!

Read Ant: Kompletong Lista ng Mga Talumpati

Kung kayo ay naghahanap ng sariling talumpati na gagamitin sa Filipino subject o Talumpati para sa ano mang okasyon. Meron kaming kompletong lista ng halimbawa ng isang Talumpati.

E click lamang ito para kayo ay ma-iderekta sa mga Talumpati na pwede ninyong gamitin: http://www.readant.net/search/label/Talumpati

Ang Umibig

Ang Umibig
Denisse Eliza Bortanog

Ang umibig ay parte ng ating buhay. Ang umibig ay walang pinipiling edad o pagkakataon, mapabata o matanda, ang pag ibig ay laging nandiyan. Minsan ay sadyang mahirap pero masarap at kung minsan ay mapusok kung hindi pipigilan "tiyan mo'y tatambok" dahil sa masamang naisipan kaya mapusok na balak ay huwag ng subukan dahil kapag ito'y pinatulan "yari ka" joke! Kinabukasa'y masisira ng malaswang naiisipan. Kaya dapat isipin sakripisyo ng magulang ating suklian sa magandang pamamaraan.

Ang Pagtatapos

Ang Pagtatapos
Anna Lorena Aragon.

Sa mga panauhing pandangal, sa ating punong guro, sa mga guro at aking kapwa mag-aaral, isang, magandang umaga sa inyong lahat.

Ngayon ay araw ng pagtatapos at bilang isang mag-aaral sa mababang paaralan ng Laguna State Polytechnic University, narito ako ngayon upang mabigyan ng karangalan, kapalit ng aking pagtitiyagang para makamit ang karangalang ito, pagpupursigi, at pagsusumikap sa aking pag-aaral.

Nagpapasalamat ako ng lubusan sa aking nga magulang sapagkat kung hindi dahil sa kanila ay di ako makakapag aral. Maraming salamat din sa aking mga guro sa matiyagang magturo sa akin, ganun din sa aking mga kaibigan at mga kaklase sa pagalalay nila sa akin. At higit sa lahat nagpapasalamat ako sa panginoong Diyos dahil sa paggabay niya sa akin sa araw araw ng aking buhay.

Ang aking tagumpay ay inaalay ko sa kanila. Marami pong salamat.

Ang Pagmamahal

Ang Pagmamahal
Kristine Joy V. Espiritu

Ano nga ba ang pagmamahal? Sa aking pagkakaalam ay mayroong iba't-ibang uri ng pagmamahal ang bawat tao tulad nalang ng pagmamahal sa magulang sa kaibigan at lalong-lalo na sa Panginoon. Pero ang pagmamahal na tinutukoy ko ay ang pagmamahal sa isang tao, sa isang tao na hinahangaan mo, sa isang tao na gusto mong makasama sa habang buhay pero bago mo mahanap ang taong ito ay marami ka pang makakasalamuhang ibang tao marami ka pang makikilala iba bago mo mahanap yung tao na magmamahal sayo ng higit pa sa pagmamahal na ipinaparamdam mo sa kanya.

Ang Pagmamahal ay nagbibigay kasiyahan at kalungkutan sa mga taong nakakaramdam ng pagmamahal lahat naman ng tao ay nakakaramdam nito. Ang pagmamahal ay nagbibigay ng kasiyahan at dahil dito ang taong nakakaramdam nito ay na-iinspire sa pag-aaral at sa marami pang bagay. Pero ang kasiyahang ito na nararamdaman mo kung minsan hindi maiiwasan ang kalungkutan dahil minsan malalaman mo na ang taong mahal mo ay mayroon na palang mahal. Lahat ng kalungkutan na ito ay mapapawi kapag dumating na yung tamang tao na karapat-dapat sa pagmamahal na ibinibigay mo at pag nahanap mo na ang taong ito puro kasiyahan na ang mararamdaman mo.

Ang Mukha ng Tao

Ang Mukha ng Tao
Ni: Aniceto F. Silvestre

Ang mukha ng tao ay dalawa lamang;
Maganda o pangit, mabait o sukab at huwad o tunay;
Sa tuwa at dusa o galit kaya ay nalarawan
Ang mukhang salamin ng talagang buhay.

Daming mukhang mahal ay may maskara.
Ang tunay na mukha ay itinatogo't mukhang ganid pala:
Buti pang di - hamak, ang mukhang magaspang at pangit sa iba
Kung sa kanyang dibdib ay may pusong maganda.

Sa ibang pag-uri, ang mukhang tanso man,
Nagmumukhang ginto sa pagpapakinis ng mat'yagang kamay;
Sa masusing tingin at pag nakatabi'y sadyang ginto lantay
Ang tanso'y makintab, ang ginto'y makinang.

Ang mukha'y pambungad sa harap ng madla
Larawan ng tao na pinagaganda't nang di - mukhang gawa.
Ang magandang buhay may magandang mukha.

Di sawang tingin mukhang maalindog,
Sa pag-aalaga, mukhang di man dilag ay kalugud - lugod;
Ang mukha ng tao'y siyang naiiwan sa gunitang taos
Palibhasa'y mukhang nawangis sa Diyos.

Ang May Magulang

Ang May Magulang
Liezel B. Gueavarra 

Bawat isa sa atin ay may mga magulang, Ama at Ina na handang maghirap at gawin ang lahat para sa kapakanan ng anak. Masarap magkaroon ng magulang, na magmamahal sayo. Tutulong sa mga problema at sa mga oras na pumapatak ang luha dahil sa kabiguan andyan sila upang patahanin ka. Andyan si Inay na gagabayan ka upang hindi ka ulit madapa, andyan si Itay na mangangaral para hindi ka mapunta sa maling landas, sapagkat oras na masaktan ang anak doble ang sakit nito sa magulang.

Tayong kabataan na may mga magulang pa ay maituturing na talagang maswerte dahil bawat isa sa atin ay may Ina na naghihintay sa pintuan ng bahay upang itanong ang araw mo, Ama na naghihirap magtrabaho para sa luho sa buhay, iwan man tayo ng lahat ngunit kailanman ang ating magulang ay hinding hindi tayo iiwan.

Tayong may mga magulang pa, sana ay pahalagahan natin bawat ginagawa nila malaki man o maliit, mahirap ang walang magulang walang kakamusta sa mga araw mo, pagsasabihan ng mga problema at babahagian mo ng mag pangarap sa buhay. Marami ngayon ang nangungulila sa yakap at pagmamahal ng isang magulang.

Mahirap ang mabuhay ng mag-isa ka lang, yung iba gustong maranasan ang magkaron ng magulang na magmamahal sa kanila, kahit nga mura ng Ina sa tuwing bubungad palang sa pinto, bugbog, tadyak, suntok ng Ama sa tuwing matatalo sa sugal o lunod sa alak, ay walang nagpaparamdam ng ganon, ang hirap diba, mahirap lumaki ng ikaw lang at walang kasama. Hanggang nakakasama pa natin sila isipin natin at pahalagahan ang mag ginagawa nila, wala tayo sa ating kinalalagyan kung hindi dahil sa kanila. Sa oras ng silay tumanda at tayo naman ang kailanganin nila huwag sana nating ipagdamot ang aruga at pagmamahal natin na gusto nilang maramdaman, huwag sana nating sigawan kung sya man ay makulit, huwag sanang pandirian kapag napadumi o napaihi sa short, imbis ay intindihin dala na ito ng katandaan, pagpasensyahan man kung maging bingi, diba natin naisip nung mag bata pa tayo ay hindi sila nagsawang intindihin tayo ng paulit-ulit.

Kung dumating ang araw na magkasakit at maratay sa banig ng karamdaman ang ating magulang ay huwag sanang pagsawaang alagaan, tayo bilang anak ay kailangang gawin ito sapagkat dito lamang tayo babawi sa lahat ng ginawa nila sa atin.

Mahalin natin ang ating mga magulang, sabihin natin ang salitang "SALAMAT SA LAHAT MAHAL NA MAHAL KO PO KAYO", iparamdam natin sa kanila na mahal natin sila dahil pag huli na ang lahat, kanino mo pa ito sasabihin, anumang lakas ng sigaw, dami ng luha at sakit ng nararamdaman hindi mo na ito masasabi pa, kaya habang maaga pa gawin mo na at sahing "Inay at Itay maraming maraming salamat sa lahat mahal na mahal ko po kayo". 

Ang Kabataan Sa Kasalukuyan

Ang Kabataan Sa Kasalukuyan
Celecar P. Galina


Ano nga ba sa kasalukuyan ang kabataan? Marahil ay hindi na lingid sa inyo kung ano meron ang kabataan ngayon? Ano nga ba?

Sa panahon ngayon ay marami ng kabataan ang naliligaw ng landas.

Marami ng kabataan ang nagdodroga, nagsusugal, umiinom ng alak. Mga kabataan na sumasali sa mga praternity at mga kabataan na lumalabag sa batas. Tulad ng pagnanakaw at pagpatay.

Ano kaya sa palagay nyo kung bakit ito nangyayari? Kung bakit nila ito ginagawa? At bakit pa nila ito ipinagpapatuloy? Ano nga bang dahilan?

Marahil dahil sa udyok ng mga barkada. Sa kakulangan ng pera. Sa kawalan ng trabaho. Sa paghihiwalay ng mga magulang o dahil sa pagkabigo sa pag-ibig. 

Paano na ngayon ang ating bayan? Kung ganyan ang ginagawa ng mga kabataan. Hindi ba't sabi nila na "Ang kabataan ang pag-asa ng bayan"? Masasabi pa ba natin ngayon yan? Marahil ang iba ay hindi, at ang iba ay oo. Dahil mayroon pa naman ngayong mga kabataan na tumatahak sa tamang landas.

Kayong mga kabataan na naliligaw ng landas, gusto nyo bang tahakin ang tamang daan upang matupad ang inyong mga pangarap?

Hindi pa huli ang lahat para sa pagbabago. Marami pang paraan ang magagawa natin. Pwedeng pwede pa nating itama ang lahat.

Umiwas sa masasamang bisyo. Umiwas sa masasamang barkada. Gumawa tayo ng kabutihan, at tumulong tayo sa ating bayan, nang sa ganon ay masabi uli natin na... "Ang kabataan ang pag-asa ng bayan".

Ang Kabataan Noon at Ngayon

Ang Kabataan Noon at Ngayon

Ang kabataan noon at ngayon ay may maliit lamang na puwang sa kanilang pagkakalayo sa kilos, gawi, ugali, pananamit, damdamin at iba pang bagay. Sinasabing ang mga kabataan noon ay higit na magalang, masunurin at mabait di-tulad ng mga kabataan ngayon. Lubhang taimtim sa puso’t isipan nila ang kanilang ginagawa; sa kabilang dako, ang kabataan ngayon ay may mapagwalang-bahalang saloobin. Lalong masinop sa pag-aayos ng katawan at pananamit at lubhang matapat sa pagsunod sa batas ang mga kabataan noon, kaya wika nga, ang kabataan noon ay hubog sa pangaral at kababaang- loob at ang asal ay ipinagmamalaki ng lahat.

Kaiba naman ang mga kabataan ngayon. Mulat sila sa makabagong panahon kaya higit na maunlad sa pangangatwiran na kung magkaminsan ay napagkakamalang pagwawalang-galang sa kapwa. Lubhang mapangahas sa mga gawin at mahilig sa maraming uri ng paglilibang. Napakatayog ng mga mithiin nila at higit na maunlad ang tunguhin. Marami rin ang magkasing bait at magkasing sipag sa mga kabataan noon at ngayon.

Ang kabataan noon at ngayon ay pag-asa ng bayan natin. Kapwa sila makabayan, mapagmahal, matulungin sa mga kaangkan at may mga mithiin a buhay. Ang pagkakaiba ay ayon sa lakad ng panahon. Hindi ba’t mayroon tayong “Sampung Lider na mga Kabataan” na pinipili taun-taon? Sila ang saksi sa ating pinakamahuhusay na kabataan noon at ngayon.

Ang Bungo

Ang Bungo
Isang Halimbawa ng Talumpati

Ikaw! Sino ka ba? Malamig na bungo, matigas na mukha. Dati kang maganda, ano’t ang mata mo’y nagkauka-uka? Dati kang marunong, ano’t ang noo mo’y nagkasira-sira? Kinakausap ka’y ayaw mong sumagot, ayaw magsalita, at ang katawan mo’y nasugpong na butong sinlamig ng tingga. Ikaw ba ang wakas ng lahat ng taong sa mundo’y nilikha?

Iyan ba ang matang nang lumiligaw ka, balana’y tiningnan? Iyan ba ang labing katugon ng ilong, balana’y hinagkan? Iyan ba abg tengang kung makikimatyag, lahat, pinakikinggan? Ano ka na ngayon? Nahan ang puso mo, diwa’t pakiramdam? Kahit na laitin, kahit na purihin, ayaw nang gumalaw. Parang sinasabing ang lahat sa mundo ay may katapusan!

Kay sarap ng buhay kung may kabuhayan at taglay ang lahat! Ibo’y lumilipad hanggang kalangitan kung buo ang pakpak! Tao’y sumasagwan hanggang karagatan kung buo ang lakas! Mundo’y umiinog at kumakalansing sa tugtog ng galak, ngunit ang tadhanam kapag ang sinulid ng buhay binaltak, lahat, tao’t ibon kakita-kita mo’y butong nakatambak.

Ikaw nga, ikaw nga ang nang isang araw, itong buong mundo, ay kinakaladkad mo’t iyong inilipad hanggang maging iyo! Ngunit nang matapos, papuri’t tagumpaym, ang natira’y abo. Katawang mabulas, makinis na balat, ang natira’y buto. Hinagkang bulaklak, sa hinalik-halik, nawalan ng bango. Bulwagang sayawan, sa sinayaw-sayaw, naging libingin mo!

Ngayon bangkay ka na, nahan ba ang iyong mga minamahal? Mga kaibigan na kasalu-salo, ano’t di-minasdan, at sa pagkasawi’y sila pa ang unang parang nagtagumpay! Matamis na ngiti, masayang papuri’t mahigpit na kamay, ay naging halakhak at naging paglibak, sa sawi mong bangkay! Kaydali nga namang magbago ng takbo ng sangkatauhan!

Kaya ba’t kung ikaw ay may nakagalit, huwag palubusin, ang gunitain mong lahat naman tayo ay namamatay din! Taong nakairap at uod sa lupa na ayaw pansinin, buti pa ang uod sa himpilang hukay, una pang darating! Ang taas ng hari’t lungkot ng pulubing hahali-haliling, kakita-kita mo, magkapitbahay lang, kapag nakalibing!

Ang Bansa Natin Ngayon

Ang Bansa Natin Ngayon 
Filipino Talumpati Halimbawa/Example
Jona Calcetas

Magandang umaga po sa inyong lahat narito po ako upang italumpati sa inyo ang "Bansa natin ngayon"

Ano nga ba ang bansa natin ngayon sa kasalukuyan?

Kung ako ang tatanungin ang napapansin ko sa bansa ngayon ay paglaki ng ating populasyon. Bakit nga ba?Para sa aking opinyon kaya lumalaki ang ating populasyon ay sa dahil sa mga taong walang disiplina sa sarili. At kung mapapansin natin ngayon ang mga kabataan ay marami ng naliligaw ng landas dahil sa bawal na gamot at mga pagsali sa iba't-ibang mga organisasyon na higit na nakakasira sa mga imahe ng kabataan. Paano nga ba uunlad ang ating bansa? Bilang isang kabataan ay makikipagtulungan ako sa ating sanguniang kabataan, upang sa ganon ay matigil na ang mga ito. Kung mapapansin naman natin ang mga kabataan na nag-aasawa ng wala pa sa tamang edad na. Bakit nga ba? Ito ay dahil sa mga kumakalat na mga malalaswang babasahin, at panunuod ng mga mga iskandal sa celpon at dahil sa lahat ng ito, ay ginagaya nila ito.

Alamat ng Luzon Visayas at Mindanao

MATAGAL bago nagkaanak si Sultana Luvimi. Nang magsilang naman ay triplet ang naging mga anak ni Sultan Karif. Mahal na mahal ng sultan ang asawa kaya ang pangalan ng triplet ay hinango sa mga pantig ng pangalan ng babae.

"Tatawagin natin silang Lu, Vi at Mi," ang sabi ng sultan.

"Lu, Vi at Minda," ang wika ng sultana, "Ibig ko ng pangalang Minda."
"Kung iyon ang nais mo ay masusunod," sang-ayon ng sultan.
Wala pang anim ng buwan ang mga anak nang yumao si Sultana Luvimi. Lungkot na lungkot ang sultan. Dahil wala na ang asawa, buong panahon at yaman ay ibinuhos ng sultan sa mga anak.

Lumipas ang panahon. Nagkaroon ng gulo sa nasasakupan ni Sultan Karif. Isang datu ang nais sakuping ang kaharian kaya inihanda ni Sultan Karif ang mga mandirigma sa posibleng pag-atake ng mga kaaway.

"Sasama kami sa laban, mahal na ama," sabi ni Lu kay Sultan Karif.
"Marunong kaming humawag ng armas kaya tutulong kami," ani Vi.
"Hindi kami papayag na manood lang dahil mayroon kaming magagawa," sabad ni Minda, na pinakamatapang sa tatlo.

Gaya nang inaasahan ay lumusob ang mga mandirigma ng datu. Nang mapawi ang usok ng labanan ay natanghal sa mga mata ng Sultan ang patay na mga anak na hawak pa ang kanilang mga sandata.

Ipinalagay ng sultan sa malaking bangka ang bangkay ng tatlo at ipinaanod sa dagat upang doon malibing.

Ilang buwan makaraan ay napansin ang pag sibol ng tatlong mala laking pulo sa dagat na pinagpaanuran ng bangkay ng tatlong dalaga. Tinawag ni Sultan Karif na mga pulo ng Lu, Vi at Minda ang mga iyon pero nang lumaon ay naging Luzon, Visayas at Mindanao.

Alamat ng Luya

Panahon noon ng mga Kastila ng maging mang-aawit sa simbahan ang dalagang si Meluya. Maganda at kaaya-ayang pakinggan ang boses ni Meluya kaya naman kayrami niyang tagahanga.

Maganda si Meluya kaya maraming kababaryo ang nanliligaw sa kanya. Pero ang lahat ay binigo niya.

"Ang pangarap ko ay maka-pagsilbi sa Diyos," madalas ay sina-sabi niya sa mga kaibigan. "Binigyan niya ako ng magandang tinig kaya naman iaalay ko ito sa kanya."

Dahil sa magandang tinig ay hindi na gaanong pinansin ang kapintasan ni Meluya.. Mayroon kasi siyang mabibilog na mga paa na bukul-bukol pa.

Araw-araw ay nasa simbahan ang dalaga. Nang lumaon ay hindi na siya kumakanta lang sa banal na misa kung di nagtuturo narin ng mga batang aawit kasama niya.

Marami ang natuwa kay Meluya dahil karamihan sa mga dalaga ng panahong iyon ay mas nakapokus ang atensiyon na makapag-asawa ng Kastila.

Nagtaka ang mga tao ng ilang araw na ay hindi pa rin nagpapakita si Meluya sa simbahan. Nag-alala sila kaya pinuntahan ang dalaga sa bahay nito. Dinatnan nilang nagdi-deliryo na ang dalaga. Walang naka-batid sa pagkakasakit ni Meluya kaya lahat ay nalungkot nang puma-naw ang dalaga.

Lumipas ang mga araw na damang-dama ng mga tao ang pagkawala ng kanilang cantora o mang-aawit.

Minsan ay dinalaw ang puntod ni Meluya ng mga batang tinuruan niyang umawit. Napansin agad ng mga bata ang kakaibang halamang tumubo sa tabi ng puntod ni Meluya.

"Ano kaya ang halamang iyan? Ngayon lang ako nakakita ng ganyan," anang isang bata.

Ikinwento ng mga bata sa kani-lang mga ama't ina ang tungkol sa halaman.

Nang ganap nang magulang ang halaman ay hinukay nila ito at namangha sila sa bunga nitong nasa ilalim ng lupa.

Paano ay parang mga paa ni Meluya ang itsura ng bunga niyon.

Natuklasan din ng mga tao na nakapagpapaluwag ng lalamunan ang sabaw ng bunga kapag inilaga. Lumaon ay natuklasan pa nilang maganda sa boses ang pag-inom sa sabaw ng bunga.

Dahil doon ay tinawag na meluya ang bunga para sa alaala ni Meluya. Nang lumipas ang maraming mga taon ay naging luya na ang pangalan nito.

Alamat ng Litson

Noong araw ay napakasisipag ng mga tao. Masisipag sila sa pagtatanim ng mga halaman. Masisipag rin sila sa pag-aalaga ng iba't ibang mga hayop.

Bagamat karamihan ay may mga alagang hayop, ang inaalagaan nila ay itong siguradong makatutulong sa kanilang pagtatanim at pagsasaka.

Sa lugar na iyon ay may isang pamilya na bagong lipat. Sa halip mag-alaga ng mga hayop na maka-tutulong sa pagsasaka ay nag-alaga sila ng mga baboy.

Mabilis dumami ang kanilang mga alaga kaya naman naging katuwaan ng mga bata na panoorin ang mga ito lalo na sa oras ng paliligo.

Dahil maraming alaga, karaniwan na ring nagkakatay ng baboy ang pamilya para ipamigay ang karne sa mga kapitbahay.

Mabilis dumami ang mga baboy kaya nagpasya ang pamilya na magpagawa ng malaking kulungan.

Minsan ay nayaya ang pamilya sa isang pagtitipon. Hindi agad sila nakauwi kaya nagwala ang mga baboy dahil sa gutom. Nagawa nilang sirain ang kulungan kaya nakatakas ang iba.

Humingi ng tulong ang pamilya sa mga kapitbahay. Nagkagulo ang lahat sa paghuli sa mga nakawalang baboy. Sa pataniman kasi ng mga halaman nagtakbuhan ang mga ito at tiyak nilang pag hindi agad nahuli ay maraming tanim ang mapipinsala. Dahil sa pagkakagulo ay naiwan ng isang babae ang niluluto. Naging dahilan iyon ng pagkasunog ng bahay nito at ng buong lugar.

Nang bumalik ang mga tao dala ang nahuli nilang mga baboy ay sunog na ang kanilang mga bahay.

Nanggipuspos sila dahil sa nangyari. Pero sabay-sabay silang natigilan nang mapansin ang isang kakaiba at masarap na amoy.

Sinundan nila ang pinanggagalingan ng masarap na amoy. Nanggagaling iyon sa nasunog na kulungan ng mga baboy.

Nilapitan nila ang mga nasunog na baboy. Isang babae ang natuk-song kumurot ng piraso noon saka tinikman.

"Masarap," sabi ng babae.

Gumaya ang iba. Tinikman nila ang mga baboy na naihaw dahil sa sunog. Tulad ng babae ay nasarapan sila sa karne nito.

Dahil sa pangyayaring iyon ay nagkaideya ang mga tao. Nag-alaga narin sila ng mga baboy at iniihaw ang mga ito para muli nilang matikman ang masarap na luto sa karne. May iba namang nakaisip na gawing hanapbuhay iyon para ipagbili sa kalapit na mga bayan.

Lumaon ay naging bahagi na ng kultura ng mga Pilipino ang lutuing iyon na tinawag na litson.

Alamat ng Langgam

Alamat ng Langgam
Tagalog Alamat

Sa isang malayong bayan ay may isang mag-anak na kabalitaan sa sobrang sipag. Mula ama hanggang sa ina at mga anak ay makikitang nagtatrabaho na sila pagsikat pa alng ng araw sa silangan.

Marami ang naiinggit sa samahan ng pamilya dahil bihira ang mga mag-anak na lahat ay nagtutulungan.

Ang kasipagan ng lahat ng miyembro ang dahilang kung kaya naman kapansin-pansin ang tuwina ay masagana nilang ani.

Sa kabila ng maalwang buhay ay hindi kinakitaan ng pagod ang mag-anak. Habang gumaganda ang kanilang kabuhayan ay lalo silang sumisipag.

"Sila ang gayahin ninyo para kayo umunlad," madalas ay payo ng matatanda sa iba.

Nagkaroon ng taggutom sa nasabing bayan. Pininsala ng labis na baha ang mga pananim. Karamihan sa mga tagaroon ay hindi nakapag-ipon ng makakain dahil nakuntento na lagi silang makapagtatanim.

Mabuti na lang at mabuti ang loob ng masisipag na mag-anak. Inihati nila sa mga kababayan ang mga pagkaing inipon nila.

"Walang masama na maging handa tayo sa mga panahong hindi inaasahan," anang ama ng pamilya. "Maging aral sana sa lahat ang pangyayaring ito."

"Napakayabang mo naman," wika ng isang lalaki na minasama ang narinig. "Nakapagbigay ka lang ng kaunti ay ang dami mong sinabi."

"Wala naman akong intensyong masama. Ibig ko lang pare-pareho tayong maging handa sa panahon ng pagsubok,"

"Ang sabihin mo ay mayabang ka dahil kailangan naming umasa sa inyo!" diin ng lalaki.

Natigil lamang ang diskusyon nang mamagitan ang isang matanda. Sinabi nito na mas kailangan nila ang magkasundo kaysa mag-away.

Hindi inakala ng lahat na magbubunga iyon ng trahedya. Nainsulto ang lalaki na dahil makitid ang isip ay binalak gumanti. Isang gabi ay sinunog nito ang bahay ng pamilya na humantong sa kamatayan ng mag-anak.

Nagluksa ang buong bayan.

Nanghinayang sila sa pagkawala ng ideyal na pamilyang nagbukas sa isip nila sa halaga ng kasipagan.

Ilang buwan maraang malibing ang mag-anak, dalawang matanda ang dumalaw sa nasunog na bahay.

Agad ay napansin nilang ang isang grupo ng maliliit na insektong namamahay sa isang bahagi ng bakuran. Nakalinya ang mga ito at bawat isa ay may dalang butil na iniipon sa tirahan nila.

Nagkatinginan ang dalawang matanda. Alam nilang ang mga insek-tong iyon ay ang masisipag na mag-anak. Tinawag nila itong mga langgam.

Wednesday, March 4, 2015

Fourteen Short Stories worth reading

14 short stories worth reading, feeling and forwarding to all those dear to you..

1. Fall and Rise
Today, when I slipped on the wet tile floor a boy in a wheelchair caught me before I slammed my head on the ground. He said, “Believe it or not, that’s almost exactly how I injured my back 3 years ago."

2. A father's advice
Today, my father told me, “Just go for it and give it a try! You don’t have to be a professional to build a successful product. Amateurs started Google and Apple. Professionals built the Titanic.

3. The power of uniqueness
Today, I asked my mentor – a very successful business man in his 70’s – what his top 3 tips are for success. He smiled and said, “Read something no one else is reading, Think something no one else is thinking, and Do something no one else is doing."

4. Looking Back
Today, I interviewed my grandmother for part of a research paper I’m working on for my Psychology class. When I asked her to define success in her own words, she said, “Success is when you look back at your life and the memories make you smile."

5. Try and You shall know
I am blind by birth. When I was 8 years old, I wanted to play baseball. I asked my father- "Dad, can I play baseball?" He said "You'll never know until you try." When I was a teenager, I asked him, - "Dad Can I become a surgeon?". He replied "Son, you'll never know until you try." Today I am a Surgeon, just because I tried!

6. GOODNESS & GRATITUDE
Today, after a 72 hour shift at the fire station, a woman ran up to me at the grocery store and gave me a hug. When I tensed up, she realized I did not recognize her. She let go with tears of joy in her eyes and the most sincere smile and said, “On 9-11-2001, you carried me out of the World Trade Center.”

7. LOVE CONQUERS PAIN
Today, after I watched my dog get run over by a car, I sat on the side of the road holding him and crying. And just before he died, he licked the tears off my face.

8. A DOOR CLOSES TO OPEN ANOTHER
Today at 7AM, I woke up feeling ill, but decided I needed the money, so I went into work. At 3PM I got laid off. On my drive home I got a flat tire. When I went into the trunk for the spare, it was flat too. A man in a BMW pulled over, gave me a ride, we chatted, and then he offered me a job. I start tomorrow.

9. LOOKING BACK
Today, as my father, three brothers, and two sisters stood around my mother’s hospital bed, my mother uttered her last coherent words before she died. She simply said, “I feel so loved right now. We should have gotten together like this more often.”

10. AFFECTION
Today, I kissed my dad on the forehead as he passed away in a small hospital bed. About 5 seconds after he passed, I realized it was the first time I had given him a kiss since I was a little boy.

11. INNOCENCE
Today, in the cutest voice, my 8-year-old daughter asked me to start recycling. I chuckled and asked, “Why?” She replied, “So you can help me save the planet.” I chuckled again and asked, “And why do you want to save the planet?” “Because that’s where I keep all my stuff,” she said.

12. JOY
Today, when I witnessed a 27-year-old breast cancer patient laughing hysterically at her 2-year-old daughter’s antics, I suddenly realized that I need to stop complaining about my life and start celebrating it again.

13. KINDNESS
Today, a boy in a wheelchair saw me desperately struggling on crutches with my broken leg and offered to carry my backpack and books for me. He helped me all the way across campus to my class and as he was leaving he said, “I hope you feel better soon.”

14. SHARING
Today, I was traveling in Kenya and I met a refugee from Zimbabwe. He said he had not eaten anything in over 3 days and looked extremely skinny and unhealthy. Then my friend offered him the rest of the sandwich he was eating. The first thing the man said was, “We can share it.”
Cheers to life...

 
Copyright © 2014 by Read Ant Library. All rights reserved. | Terms of Service | International Stories